εγγαριάτικος

-ή, -ό, Ν

1. φεγγαρέ

νιος·2. μτφ. α) σεληνιαζόμενος

β) ιδιότροπος·3. το ουδ. ως ουσ. το φεγγαριάτικο

ο σεληνιασμός

4. (το ουδ. στον πληθ. ως ουσ.) τα φεγγαριάτικα

οι ιδιοτροπίες, οι λόξες, οι παραξενιές κάποιου.

[ΕΤΥΜΟΛ. < φεγγάρι + κατάλ. -ιάτικος (πρβλ. ανοιξ-ιάτικος)].